wtorkowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ftɔrˈkɔvɨ], AS: [ftorkovy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) właściwy wtorkowi; dziejący się we wtorek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wtorkowy wtorkowa wtorkowe wtorkowi wtorkowe dopełniacz wtorkowego wtorkowej wtorkowego wtorkowych celownik wtorkowemu wtorkowej wtorkowemu wtorkowym biernik wtorkowego wtorkowy wtorkową wtorkowe wtorkowych wtorkowe narzędnik wtorkowym wtorkową wtorkowym wtorkowymi miejscownik wtorkowym wtorkowej wtorkowym wtorkowych wołacz wtorkowy wtorkowa wtorkowe wtorkowi wtorkowe nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Muszę się pouczyć przed wtorkowym egzaminem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wtorek m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) аўторкавы
- czeski: (1.1) úterní
- esperanto: (1.1) marda
- kaszubski: (1.1) wtórkowi
- niderlandzki: (1.1) dinsdags
- rosyjski: (1.1) вторничный
- ukraiński: (1.1) вівторковий
- węgierski: (1.1) keddi
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.