wtóry (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik[1]
- (1.1) przest. drugi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wtóry wtóra wtóre wtórzy wtóre dopełniacz wtórego wtórej wtórego wtórych celownik wtóremu wtórej wtóremu wtórym biernik wtórego wtóry wtórą wtóre wtórych wtóre narzędnik wtórym wtórą wtórym wtórymi miejscownik wtórym wtórej wtórym wtórych wołacz wtóry wtóra wtóre wtórzy wtóre - przykłady:
- (1.1) Elfryda przychodzi na kirkut po raz wtóry po zmroku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) drugi; 2.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wtórność ż, wtórnik mrz, wtórowanie n, zawtórowanie n, Wtórek m, wtorek mrz
- czas. wtórować ndk., zawtórować dk.
- przym. wtórny, powtórny
- przysł. wtórnie, powtórnie
- związki frazeologiczne:
- po wtóre
- etymologia:
- uwagi:
- Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników porządkowych.
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 2
- źródła:
- ↑
Hasło „wtóry” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.