woebegone (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈwəʊbɪɡɒn/, X-SAMPA: /"w@UbIgQn/ ​

amer. enPR: wōʹbĭ-gän, IPA: /ˈwoʊbɪɡɑn/, X-SAMPA: /"woUbIgAn/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieszczęsny, przygnębiony

(1.2) zbolały, świadczący o głębokim smutku lub rozpaczy

(1.3) żałosny, marny, pożałowania godny

odmiana:

(1.1-3) woebegone; st. wyższy more woebegone; st. najwyższy most woebegone

przykłady:

(1.1) While they were talking, Paganel came up again on the poop, looking very woebegone and crestfallen.^[1] → Gdy rozmawiali, na rufie pojawił się znów Paganel, wyglądając na przygnębionego i strapionego.

(1.2) […] calling upon him in the afternoon I found him seated at his table, with a most woebegone look in his face, and his eyes streaming more copiously than usual.^[2] → […] odwiedzając go po południu zastałem go siedzącego przy swym stole, z wielce zbolałym wyrazem na twarzy i oczami bardziej załzawionymi, niż zwykle.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) woeful, sorrowful

(1.2) sorrowful

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. woebegoneness

przysł. woebegonely

związki frazeologiczne:

etymologia:

średnioang. wo begon, wo bigon^[3], dosł. „ogarnięty żałobą”^[4]

uwagi:

źródła: