wkurwiać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈfkurvʲjäʨ̑], AS: [fkurvʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wkurwić)

(1.1) wulg. wyjątkowo kogoś denerwować, drażnić[1]

czasownik zwrotny niedokonany wkurwiać się (dk. wkurwić się)

(2.1) wulg. denerwować się, odczuwać gniew[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wkurwia mnie ten ciągły hałas pod moim oknem.
(2.1) Dopiero co zaczęliśmy rozmawiać, a ty już się wkurwiasz i twierdzisz, że się czepiam!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wkurzać, wnerwiać, denerwować, wulg. podkurwiać
(2.1) wkurzać się, wściekać się, denerwować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokurwowanie n, nakurwianie n, kurwowanie n, kurwisko n, kurewka ż, wkurwienie, kurwa
ims. wkurwiony, wkurwiający
czas. kurwować, wkurwić dk.
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
przym. skurwiały, wkurwiony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) piss off; (2.1) get pissed off
  • hiszpański: (1.1) cabrear, hinchar las pelotas, hinchar los huevos, hinchar los cojones; (2.1) cabrearse
  • rosyjski: (1.1) заёбывать
  • ukraiński: (1.1) зайобувати; (2.1) зайобуватися
  • włoski: (2.1) incazzarsi
źródła:
  1. 1 2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 335.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.