wkurwienie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fkurˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [fkurvʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) wulg. stan intensywnego zdenerwowania, rozdrażnienia, gniewu
- (1.2) wulg. podrażnienie, poirytowanie, podenerwowanie kogoś
- (1.3) wulg. rzecz. odczas. od wkurwić
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wkurwienie dopełniacz wkurwienia celownik wkurwieniu biernik wkurwienie narzędnik wkurwieniem miejscownik wkurwieniu wołacz wkurwienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wnerwienie, wkurzenie
- antonimy:
- (1.1) uspokojenie, łagodność
- (1.3) niewkurwienie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wkurwianie n, kurwowanie n, pokurwowanie n, kurwa ż, kurewka ż, kurwisko n, kurwiszcze n, kurewstwo n
- czas. wkurwiać ndk., wkurwić dk., kurwować ndk.
- przym. kurewski, skurwiały, wkurwiony
- przysł. kurewsko
- ims. wkurwiony
- wykrz. kurwa
- partyk. kurwa
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od wkurwić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.