wściekać (język polski)

wymowa:

(1.1) ​

(2.1) ​

znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. wściec)

(1.1) doprowadzać kogoś do wściekłości

czasownik zwrotny niedokonany wściekać się (dk. wściec się)

(2.1) odczuwać i często okazywać niepohamowaną złość

odmiana:

przykłady:

składnia:

(1.1) wściekać B. N.

(2.1) wściekać się na + B.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wściec dk., wściec się dk.

rzecz. wścieklizna ż, wściekanie n, wściekłość

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) encolerizar, enfurecer; (2.1) rabiar, encolerizarse, enfurecerse
• niderlandzki: (1.1) kwaad maken, boos maken; (2.1) kwaad zijn, boos zijn

źródła: