wikt (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. żywność, zaopatrzenie
- odmiana:
- (1.1) blm[1][2],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wikt wikty dopełniacz wiktu wiktów celownik wiktowi wiktom biernik wikt wikty narzędnik wiktem wiktami miejscownik wikcie wiktach wołacz wikcie wikty - przykłady:
- (1.1) Przywiozłem słoiki, nie musisz się martwić o wikt przez dwa tygodnie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wikt i opierunek
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiktuały m lm
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. victus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) board
- niemiecki: (1.1) Kost ż, Verpflegung ż
- rosyjski: (1.1) провиант m
- włoski: (1.1) vitto m
- źródła:
- ↑
Hasło „wikt” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „wikt” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.