wielbłądnik (język polski)
wielbłądnik (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) poganiacz wielbłądów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wielbłądnik wielbłądnicy dopełniacz wielbłądnika wielbłądników celownik wielbłądnikowi wielbłądnikom biernik wielbłądnika wielbłądników narzędnik wielbłądnikiem wielbłądnikami miejscownik wielbłądniku wielbłądnikach wołacz wielbłądniku wielbłądnicy depr. M. i W. lm: (te) wielbłądniki[2] - przykłady:
- (1.1) — Nie znalazłem już wielbłądników — mówił — i goniłem za nimi, ale napróżno[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wielbłąd mzw, wielbłądek mzw, wielbłądziątko n, wielbłądzica ż, wielbłądzię n, wielbłądka ż, wielbłądowate lm nmos, wielbłądkowate lm nmos
- przym. wielbłądzi, wielbłądowaty, wielbłądkowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wielbłąd + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) camel driver, camel-driver
- arabski: (1.1) جَمَّال m (jammāl)
- azerski: (1.1) dəvəçi
- baskijski: (1.1) gameluzain
- bułgarski: (1.1) камилар m (kamilar)
- esperanto: (1.1) kamelisto
- francuski: (1.1) chamelier m
- hiszpański: (1.1) camellero m
- interlingua: (1.1) camelero
- niderlandzki: (1.1) kameeldrijver m
- niemiecki: (1.1) Kameltreiber m
- nowogrecki: (1.1) καμηλιέρης m
- turecki: (1.1) deveci
- włoski: (1.1) cammelliere m
- źródła:
- ↑
Hasło „wielbłądnik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Hasło „wielbłądnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy (wyd. 1912)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.