wichrzyciel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vʲixˈʃɨʨ̑ɛl], AS: [vʹiχšyćel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) publ. człowiek wprowadzający zamęt, namawiający do buntu, podburzający przeciwko komuś lub czemuś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wichrzyciel wichrzyciele dopełniacz wichrzyciela wichrzycieli celownik wichrzycielowi wichrzycielom biernik wichrzyciela wichrzycieli narzędnik wichrzycielem wichrzycielami miejscownik wichrzycielu wichrzycielach wołacz wichrzycielu wichrzyciele - przykłady:
- (1.1) Nieprawda, że grupka wichrzycieli przygotowała wiec. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mąciciel, mąciwoda
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) awanturnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wichrzycielstwo n, wichrzenie n, wichura ż
- forma żeńska wichrzycielka ż
- przym. wichrzycielski
- czas. wichrzyć (się)
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- górnołużycki: (1.1) kažak m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.