wianek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvʲjãnɛk], AS: [vʹi ̯ãnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: wieniec
- (1.2) mały wieniec z kwiatów służący jako ozdoba noszona na głowie
- (1.3) przen. przest. dziewictwo
- (1.4) zob. wianki
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wianek wianki dopełniacz wianka wianków celownik wiankowi wiankom biernik wianek wianki narzędnik wiankiem wiankami miejscownik wianku wiankach wołacz wianku wianki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.3) dziewictwo, cnota
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) ozdoba
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wieniec m, wiano n, wieńcówka ż, wianczarka ż
- zdrobn. wianeczek m, wianuszek m
- przym. wieńcowy
- związki frazeologiczne:
- (1.3) stracić wianek • ukraść wianek
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: wieniec
- białoruski: (1.1) вянок m; (1.2) вянок m
- kaszubski: (1.1) wiónk m
- wilamowski: (1.1) krȧncła n, kraoncła n, krancła n; (1.2) krȧncła n, kraoncła n, krancła n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.