wiórek (język polski)
wiórki (1.1) drzewne
- wymowa:
- IPA: [ˈvʲjurɛk], AS: [vʹi ̯urek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mały, podłużny kawałek czegoś, zazwyczaj starty lub zestrugany
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiórek wiórki dopełniacz wiórka wiórków celownik wiórkowi wiórkom biernik wiórek wiórki narzędnik wiórkiem wiórkami miejscownik wiórku wiórkach wołacz wiórku wiórki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wiórki kokosowe • zetrzeć na wiórki
- synonimy:
- (1.1) płatek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiór m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) zdrobn. pol. wiór + -ek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shred
- hiszpański: (1.1) viruta ż
- nowogrecki: (1.1) ροκανίδι n
- rosyjski: (1.1) стружка ż
- włoski: (1.1) scheggia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.