wiór (język polski)
wióry (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. spiralne pasemko powstałe jako odpad przy obróbce wiórowej; zob. też wiór w Wikipedii
- (1.2) archeol. odłupek kamienny, którego długość przekracza dwukrotnie szerokość; zob. też wiór w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiór wióry dopełniacz wióra[1] wiórów celownik wiórowi wiórom biernik wiór wióry narzędnik wiórem wiórami miejscownik wiórze wiórach wołacz wiórze wióry - przykłady:
- (1.1) Po heblowaniu desek, musieliśmy uprzątnąć wióry z ziemi.
- (1.2) Wióry były wytwarzane w paleolicie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) strużka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiórkarka ż, wiórołup m, wiórowanie n, wiórnik m
- zdrobn. wiórek m
- czas. wiórować ndk.
- przym. wiórowy
- związki frazeologiczne:
- aż wióry lecą • gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą • iść w wióry • suchy jak wiór • wyschnąć na wiór • zeschnąć na wiór
- etymologia:
- prasł. *iverъ od pierwiastka praindoeur. *u̯er- → rozbić, rozerwać z wyjątkowym przedrostkiem praindoeur. *i- (*jь-)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) swarf
- włoski: (1.1) truciolo m
- źródła:
- ↑
Hasło „wiór” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „wiór” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.