wbijać (język polski)

cieśla wbija (1.1) gwóźdź
mężczyzna wbija (1.1) kołek
wymowa:
IPA: [ˈvbʲijäʨ̑], AS: [vbʹii ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wbić)

(1.1) zagłębiać coś w czymś przez uderzanie lub nacisk
(1.2) nasuwać coś na coś, pokonując opór[1]
(1.3) w grze zespołowej: umieszczać piłkę (krążek) w bramce lub koszu

czasownik zwrotny niedokonany wbijać się (dk. wbić się)

(2.1) zagłębiać samego siebie w coś ciasnego
(2.2) ubierać się z trudem w ciasne ubranie
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
(1.1) wbijać + B. • wbijać + N. • wbijać w + B.
kolokacje:
(1.1) wbijać gwóźdź / pinezkę / igłę / szpilkę / kołek / klin • wbijać coś młotkiem / obuchem / młotem / ręką / palcem • wbijać coś w ścianę / w deskę / w ziemię
(2.1) wbijać się w tłum / ciżbę
(2.2) wbijać się w spodnie / sukienkę / kieckę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wbicie n, wbijanie n
czas. wbić dk., bić ndk.
związki frazeologiczne:
wbijać wzrok • wbijać do głowy • wbijać klin
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „"wbić – wbijać"” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.