kiecka (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈcɛʦ̑ka], AS: [ḱecka], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. sukienka[1]
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) spódnica[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kiecka kiecki dopełniacz kiecki kiecek celownik kiecce kieckom biernik kieckę kiecki narzędnik kiecką kieckami miejscownik kiecce kieckach wołacz kiecko kiecki - przykłady:
- (1.1) Dziewczyny pokazały się na balu w takich samych kieckach.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sukienka; gw. (Górny Śląsk) kecka[2]
- (1.2) spódnica; gw. (Górny Śląsk) kecka[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zgrub. kieca ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem.[3]
- uwagi:
- na Górnym Śląsku używane w obu znaczeniach („sukienka” i „spódnica”)[2]
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sukienka
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spódnica
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 3 4 Bożena Cząstka-Szymon, Jerzy Ludwig, Helena Synowiec, Mały słownik gwary Górnego Śląska, cz. 1, LEKSEM, Katowice 1999, ISBN 83-910773-07, s. 83.
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.