verbpartikel (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gram. partykuła czasownikowa (wiążąca się z czasownikiem modyfikując jego znaczenie i tworząc czasownik frazowy (partikelverb))

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. verb + partikel → czasownik + partykuła

uwagi:

• Partykuła czasownikowa może wiązać się z czasownikiem tworząc frazę (np. tala om) lub złożenie (np. omtala). Mogą istnieć obie te formy lub tylko jedna z nich. W przypadku gdy istnieją obie, mogą być synonimami albo mieć różne znaczenia^[1].
• W roli partykuły czasownikowej często występują przyimki, pewna grupa przysłówków oraz sporadycznie rzeczowniki i przymiotniki. Istnieją wreszcie samoistne partykuły czasownikowe, nie używane jako inne części mowy^[2].

- Przyimki w roli partykuły: av, bakom, efter, emellan, emot, för, förbi, före, i, ifrån, inne, med, ner, nere, om, på, till, under, undan, ur, utför, vid, åt, över.

- Przysłówki w roli partykuły: an, back, bak, bakåt, bort, borta, dit, dän, fast, fram, framme, framåt, hem, hemma, hit, hädan, hän, igen, igenom, in, ombord, omkring, runt, sta, tillbaka, upp, uppe, ut, ute, vidare.

- Samoistne partykuły: fasta, fatt, ifatt, igång, ihjäl, ihop, ihåg, ikapp, ikull, isär, itu, iväg, kull, loss, miste, omkull, samman, sönder, vilse.

źródła: