velatura (język łaciński)
velatura (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) welon zakonny[1]
- odmiana:
- (1.1) velatura, velaturae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik velatura velaturae dopełniacz velaturae velaturārum celownik velaturae velaturīs biernik velaturam velaturās ablatyw velaturā velaturīs wołacz velatura velaturae - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „velatura” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 716.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.