uszczęśliwienie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌuʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [uščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) uczynienie kogoś szczęśliwym
- (1.2) stan szczęścia
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik uszczęśliwienie dopełniacz uszczęśliwienia celownik uszczęśliwieniu biernik uszczęśliwienie narzędnik uszczęśliwieniem miejscownik uszczęśliwieniu wołacz uszczęśliwienie - przykłady:
- (1.1) Jednym miłym gestem spowodował uszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) unieszczęśliwienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczęście n, szczęsność ż, szczęśliwość ż, szczęśliwiec m, szczęściarz m, szczęściara ż, uszczęśliwianie n
- czas. szczęścić, uszczęśliwić dk., uszczęśliwiać ndk.
- przym. szczęśliwy, szczęsny
- przysł. szczęśliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) rzecz. odczas. od uszczęśliwić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.