uszczęśliwianie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌuʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjä̃ɲɛ], AS: [uščẽũ̯ślʹivʹi ̯ä̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) czynienie kogoś szczęśliwym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik uszczęśliwianie dopełniacz uszczęśliwiania celownik uszczęśliwianiu biernik uszczęśliwianie narzędnik uszczęśliwianiem miejscownik uszczęśliwianiu wołacz uszczęśliwianie - przykłady:
- (1.1) Kiedy się wreszcie wyleczysz z uszczęśliwienia wszystkich wokół?
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) unieszczęśliwianie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczęście n, szczęsność ż, szczęśliwość ż, szczęśliwiec m, uszczęśliwienie n
- czas. szczęścić, uszczęśliwiać ndk., uszczęśliwić dk.
- przym. szczęśliwy, szczęsny
- przysł. szczęśliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) rzecz. odczas. od uszczęśliwiać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.