uklęknąć (język polski)

wymowa:
IPA: [uˈklɛ̃ŋknɔ̃ɲʨ̑], AS: [uklŋknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą asynch. ę 
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) zgiąć nogi w kolanach i oprzeć się na nich na ziemi
odmiana:
(1.1) koniugacja Vc
przykłady:
(1.1) Kapłan ukląkł i sunął na kolanach za toczącą się po trotuarze monetą[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) klęknąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klękanie n
czas. klęczeć, klękać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: klękać
  • niemiecki: (1.1) knien, niederknien, in die Knie gehen
źródła:
  1. Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.