ukamienowanie (język polski)

ukamienowanie (1.1) św. Emerencjany

wymowa:

IPA: [ˌukãmʲjɛ̃nɔˈvãɲɛ], AS: [ukãmʹi ̯ẽnovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od ukamienować

(1.2) forma kary śmierci polegająca na obrzucaniu skazanego kamieniami do momentu zabicia; zob. też ukamienowanie w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ukamienowanie
dopełniacz	ukamienowania
celownik	ukamienowaniu
biernik	ukamienowanie
narzędnik	ukamienowaniem
miejscownik	ukamienowaniu
wołacz	ukamienowanie

przykłady:

(1.2) Samozwańczy sędziowie skazali ją na ukamienowanie za opuszczenie małżonka^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nieukamienowanie

hiperonimy:

(1.2) kara śmierci

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kamienowanie n, kamieniowanie n, kamień m

czas. ukamienować dk., kamienować ndk.

przym. kamienny, kamienisty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) lapidation, stoning
• arabski: (1.2) رجم m
• azerski: (1.2) rəcm, daşqalaq
• czeski: (1.2) kamenování n
• duński: (1.2) stening w
• francuski: (1.2) lapidation ż
• hiszpański: (1.2) lapidación ż
• japoński: (1.2) 石打ち(いしうち)
• niemiecki: (1.2) Steinigung ż
• nowogrecki: (1.2) λιθοβολισμός m
• perski: (1.2) سنگسار
• portugalski: (1.2) lapidação ż
• włoski: (1.2) lapidazione ż

źródła: