tyrać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈtɨraʨ̑], AS: [tyrać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pot. ciężko pracować
(1.2) gwara więzienna pracować
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) I widzę cię, jak codziennie tak jak ja wstajesz, tyrasz, oglądasz telewizję i pijesz piwo[1].
(1.1) Nocą bawię się jak zwariowana Włoszka, a w dzień tyram i ciułam grosze jak Żyd[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) harować jak wół
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. styrany, utyrany
rzecz. tyranie n, tyrka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. terać – poniewierać; gromić, łajać[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mariusz Cieślik, Śmieszni kochankowie, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Manuela Gretkowska, Podręcznik do ludzi : tom 1 i ostatni – Czaszka, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe PWN Kraków 2001
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.