turkus (język polski)
turkus (1.1)
| turkus (1.2) |
- wymowa:
- IPA: [ˈturkus], AS: [turkus]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miner. minerał o barwie niebieskawej lub niebieskozielonej; zob. też turkus w Wikipedii
- (1.2) barwa, zielony odcień cyjanu; zob. też turkus (barwa) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik turkus turkusy dopełniacz turkusu / turkusa[1] turkusów celownik turkusowi turkusom biernik turkus turkusy narzędnik turkusem turkusami miejscownik turkusie turkusach wołacz turkusie turkusy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rzad. kalait
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) minerał
- (1.2) barwa, kolor
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. turkusik m
- przym. turkusowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) czes. tyrkys, niem. Türkis[2]
- (1.2) od (1.1)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) turquoise; (1.2) turquoise
- arabski: (1.1) فيروز
- baskijski: (1.1) turkesa
- białoruski: (1.1) біруза ż; (1.2) бірузовы
- bułgarski: (1.1) тюркоаз m
- esperanto: (1.1) turkiso; (1.2) turkiso
- francuski: (1.1) turquoise ż; (1.2) turquoise ż
- hiszpański: (1.1) turquesa ż; (1.2) turquesa m
- kataloński: (1.1) turquesa ż; (1.2) turquesa m
- niemiecki: (1.1) Türkis m; (1.2) Türkis n
- rosyjski: (1.1) бирюза ż
- słowacki: (1.1) tyrkys m
- tajski: (1.1) เทอร์คอยส์; (1.2) เทอร์คอยส์
- turecki: (1.1) firuze
- ukraiński: (1.1) бірюза ż
- uzbecki: (1.1) feruza, firuza
- węgierski: (1.1) türkiz
- włoski: (1.1) turchese ż; (1.2) turchese m
- źródła:
- ↑
Hasło „turkus” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „turkus” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.