tucznik (język polski)
tuczniki (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zootechn. zwierzę, zwykle świnia, obficie karmione i przeznaczone na ubój; zob. też tucznik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tucznik tuczniki dopełniacz tucznika tuczników celownik tucznikowi tucznikom biernik tucznika tuczniki narzędnik tucznikiem tucznikami miejscownik tuczniku tucznikach wołacz tuczniku tuczniki - przykłady:
- (1.1) W tym chlewie trzymaliśmy przed zarazą tuczniki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) opas, karmnik, karmik, wieprz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tucz m, tuczarnia ż, tuk mrz
- czas. tuczyć ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. tucz + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) porker
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.