trypolitanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌtrɨpɔlʲiˈtãnka], AS: [trypolʹitãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Trypolisu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trypolitanka trypolitanki dopełniacz trypolitanki trypolitanek celownik trypolitance trypolitankom biernik trypolitankę trypolitanki narzędnik trypolitanką trypolitankami miejscownik trypolitance trypolitankach wołacz trypolitanko trypolitanki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Trypolitańczyk mos, Trypolis mrz, trypolitańczyk mos, Tripoli n, Tripolis n, Trypolitanka ż
- przym. trypolitański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: trypolitańczyk
- hiszpański: (1.1) tripolitana ż
- słowacki: (1.1) Tripolisanka ż
- włoski: (1.1) tripolina ż
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 25. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.