trypolitański (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌtrɨpɔlʲiˈtãj̃sʲci], AS: [trypolʹitãĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do miasta Trypolis
- (2.1) odnoszący się do Trypolitanii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik trypolitański trypolitańska trypolitańskie trypolitańscy trypolitańskie dopełniacz trypolitańskiego trypolitańskiej trypolitańskiego trypolitańskich celownik trypolitańskiemu trypolitańskiej trypolitańskiemu trypolitańskim biernik trypolitańskiego trypolitański trypolitańską trypolitańskie trypolitańskich trypolitańskie narzędnik trypolitańskim trypolitańską trypolitańskim trypolitańskimi miejscownik trypolitańskim trypolitańskiej trypolitańskim trypolitańskich wołacz trypolitański trypolitańska trypolitańskie trypolitańscy trypolitańskie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Trypolitańczyk mos, Trypolitanka ż, trypolitańczyk m, trypolitanka ż, Trypolis m, Tripoli n Tripolis n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) tripoliar; (2.1) tripolitaniar
- hiszpański: (1.1) tripolitano
- niemiecki: (1.1) tripolitanisch; (2.1) tripolitanisch
- słowacki: (1.1) tripoliský; (2.1) tripoliský
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.