tropić (język polski)

pies tropi (1.1) coś
wymowa:
IPA: [ˈtrɔpʲiʨ̑], AS: [tropʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) iść za kimś lub za czymś po jego śladach tropach, zapachu
(1.2) przen. śledzić, ścigać kogoś lub coś
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) martwić, boleć[1][2]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trop mrz, tropienie n, tropiciel mos, tropicielka ż, tropowiec mzw
czas. wytropić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: martwić, boleć
  • angielski: (1.1) track, trail, quest, spoor, stalk, hound down
  • bułgarski: (1.1) проследявам
  • chiński standardowy: (1.1) 跟踪 (gēnzōng)
  • chorwacki: (1.1) pratiti
źródła:
  1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
  2. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.