tratwa (język polski)
tratwa (1.1)
tratwa (1.1)
tratwa (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈtratfa], AS: [tratfa], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rodzaj płaskiej, często prowizorycznej, konstrukcji służącej do transportu po wodzie; zob. też tratwa w Wikipedii
- (1.2) napełniający się samoczynnie ponton ratunkowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tratwa tratwy dopełniacz tratwy tratw / tratew[1] celownik tratwie tratwom biernik tratwę tratwy narzędnik tratwą tratwami miejscownik tratwie tratwach wołacz tratwo tratwy - przykłady:
- (1.1) Postanowili spłynąć drewnianą tratwą od źródeł do ujścia rzeki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) raft
- baskijski: (1.1) almadia
- bułgarski: (1.1) сал m
- esperanto: (1.1) floso
- fiński: (1.1) lautta
- francuski: (1.1) radeau m
- hiszpański: (1.1) balsa ż, armadía ż
- jidysz: (1.1) פּליט m (plit); (1.2) פּליט m (plit)
- kazachski: (1.1) сал
- nowogrecki: (1.1) σχεδία ż
- rosyjski: (1.1) плот m
- szwedzki: (1.1) flotte w
- tuvalu: (1.1) lualua
- ukraiński: (1.1) пліт m
- wilamowski: (1.1) tȫvuł n; (1.2) tȫvuł n
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.