trabant (język polski)

trabant (2.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. członek straży przybocznej[1]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) mot. samochód marki Trabant[1]
(2.2) biol. krótka, końcowa część chromosomu, oddzielona przewężeniem[1]; zob. też trabant (biologia) w Wikipedii
(2.3) przest. astr. satelita[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1-3)
przykłady:
(2.1) Mój nauczyciel dojeżdżał do szkoły trabantem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drabant
(2.3) satelita
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) samochód
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Trabant m
zdrobn. trabancik m
przym. trabantowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Trabant
(2.1) pol. Trabant < niem. Trabant
(2.2-3) niem. Trabant
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Hasło „trabant” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.

trabant (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) mot. trabantsamochód marki Trabant[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.