przyboczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈbɔʧ̑nɨ], AS: [pšybočny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) harc. zastępca drużynowego[3]; zob. też przyboczny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik przyboczny przyboczna przyboczne przyboczni przyboczne dopełniacz przybocznego przybocznej przybocznego przybocznych celownik przybocznemu przybocznej przybocznemu przybocznym biernik przybocznego przyboczny przyboczną przyboczne przybocznych przyboczne narzędnik przybocznym przyboczną przybocznym przybocznymi miejscownik przybocznym przybocznej przybocznym przybocznych wołacz przyboczny przyboczna przyboczne przyboczni przyboczne - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przyboczny przyboczni dopełniacz przybocznego przybocznych celownik przybocznemu przybocznym biernik przybocznego przybocznych narzędnik przybocznym przybocznymi miejscownik przybocznym przybocznych wołacz przyboczny przyboczni depr. M. i W. lm: (te) przyboczne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) współcz. okoliczny, pobliski, przyległy, sąsiedni
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyboczna ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (2.1) adjutant
- źródła:
- ↑
Hasło „przyboczny I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „przyboczny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „przyboczny II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.