tors (język polski)
tors (1.1)
tors (1.2)
- wymowa:
- IPA: [tɔrs], AS: [tors]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. górna część tułowia u mężczyzny; klatka piersiowa
- (1.2) szt. rzeźba przestawiająca sam tułów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tors torsy dopełniacz torsu torsów celownik torsowi torsom biernik tors torsy narzędnik torsem torsami miejscownik torsie torsach wołacz torsie torsy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) klatka piersiowa, klatka, tułów
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.2) wł.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: klatka piersiowa
- angielski: (1.1) torso
- bułgarski: (1.1) торс m; (1.2) торс m
- duński: (1.1) overkrop w; (1.2) torso w
- esperanto: (1.1) torso; (1.2) torso
- francuski: (1) torse m
- rosyjski: (1.1) торс m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.
tors (język francuski)
przymiotnik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.