taczanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [taˈʧ̑ãnka], AS: [tačãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. wojsk. lekki jednoosiowy lub dwuosiowy wózek konny z zamontowanym na nim karabinem maszynowym; zob. też taczanka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik taczanka taczanki dopełniacz taczanki taczanek celownik taczance taczankom biernik taczankę taczanki narzędnik taczanką taczankami miejscownik taczance taczankach wołacz taczanko taczanki - przykłady:
- (1.1) Podniósł się bez niczyjej pomocy, pokusztykał do taczanki i przypadł bokiem do tylnego resoru.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. тачанка
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) tachanka ż
- źródła:
- ↑ Michaił Szołochow, Cichy Don, Warszawa 1982, Książka i Wiedza, t. I, str.545.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.