szwedzkojęzyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʃfɛʦ̑kɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [šfeckoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się językiem szwedzkim

(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem szwedzkim

(1.3) spisany, stworzony w języku szwedzkim

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	szwedzkojęzyczny		szwedzkojęzyczna	szwedzkojęzyczne	szwedzkojęzyczni	szwedzkojęzyczne
dopełniacz	szwedzkojęzycznego		szwedzkojęzycznej	szwedzkojęzycznego	szwedzkojęzycznych
celownik	szwedzkojęzycznemu		szwedzkojęzycznej	szwedzkojęzycznemu	szwedzkojęzycznym
biernik	szwedzkojęzycznego	szwedzkojęzyczny	szwedzkojęzyczną	szwedzkojęzyczne	szwedzkojęzycznych	szwedzkojęzyczne
narzędnik	szwedzkojęzycznym		szwedzkojęzyczną	szwedzkojęzycznym	szwedzkojęzycznymi
miejscownik	szwedzkojęzycznym		szwedzkojęzycznej	szwedzkojęzycznym	szwedzkojęzycznych
wołacz	szwedzkojęzyczny		szwedzkojęzyczna	szwedzkojęzyczne	szwedzkojęzyczni	szwedzkojęzyczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.2) We wtorek napłynęła tu dobra wiadomość - z Wysp Alandzkich, autonomicznego regionu kraju zamieszkanego przez ludność szwedzkojęzyczną, wyruszył do Helsinek transport żywności^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) szwedzkojęzyczny naród

(1.2) kraj szwedzkojęzyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) svensksproget; (1.2) svensksproget; (1.3) svensksproget
• fiński: (1.1) ruotsinkielinen; (1.2) ruotsinkielinen; (1.3) ruotsinkielinen
• litewski: (1.1) švedakalbis; (1.2) švedakalbis; (1.3) švedakalbis
• niemiecki: (1.1) schwedischsprachig; (1.2) schwedischsprachig; (1.3) schwedischsprachig
• szwedzki: (1.1) svenskspråkig; (1.2) svenskspråkig; (1.3) svenskspråkig
• ukraiński: (1.1) шведомовний

źródła: