sztorc (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. krawędź, miejsce stykania się dwóch powierzchni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sztorc sztorce dopełniacz sztorcu sztorców celownik sztorcowi sztorcom biernik sztorc sztorce narzędnik sztorcem sztorcami miejscownik sztorcu sztorcach wołacz sztorcu sztorce - przykłady:
- (1.1) Poszedł kawałek szosą ku Gdyni i dość niespodzianie natknął się w pewnym miejscu na zaporę z szyn wbitych skośnie sztorcami w kierunku gdańskiej granicy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krawędź, rant
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. sztorcem
- związki frazeologiczne:
- na sztorc
- etymologia:
- ukr. сторч < ukr. сторча́ти → wystawać
- por. pol. sterczeć[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: krawędź
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.