rant (język polski)
.jpg.webp)
rant (1.1)
- wymowa:
- IPA: [rãnt], AS: [rãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wąski brzeg rzeczy, np. monety; zob. też rant w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rant ranty dopełniacz rantu rantów celownik rantowi rantom biernik rant ranty narzędnik rantem rantami miejscownik rancie rantach wołacz rancie ranty - przykłady:
- składnia:
- (1.1) rant + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krawędź, brzeg
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rantowanie n, rancik mrz
- czas. rantować ndk.
- przym. rantowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Rand[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) rando
- źródła:
rant (język angielski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.