perorować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɛrɔˈrɔvaʨ̑], AS: [perorovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) wygłaszać długą i nudną, często napuszoną mowę
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. perora ż, peroracja ż, perorowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. perora od łac. perorare → konkludować, mówić na końcu, wykładać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.