szlachar (język polski)
szlachar (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃlaxar], AS: [šlaχar]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ornit. Mergus serrator[1], wędrowny ptak wodny półkuli północnej z charakterystycznym czubem na głowie; zob. też szlachar w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szlachar szlachary dopełniacz szlachara szlacharów celownik szlacharowi szlacharom biernik szlachara szlachary narzędnik szlacharem szlacharami miejscownik szlacharze szlacharach wołacz szlacharze szlachary - przykłady:
- (1.1) Winne były zwierzęta, i duże i małe, kojot, tapir, szlachar, zaskroniec i gągół.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tracz długodzioby
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) red-breasted merganser, Red-breasted Merganser
- esperanto: (1.1) mezgranda merĝo
- fiński: (1.1) tukkakoskelo
- francuski: (1.1) harle huppé m
- hiszpański: (1.1) serreta mediana ż
- niemiecki: (1.1) Mittelsäger m
- nowogrecki: (1.1) λοφοπρίστης m
- portugalski: (1.1) merganso-de-pequeno m
- rosyjski: (1.1) средний крохаль m
- szwedzki: (1.1) småskrake w
- włoski: (1.1) smergo minore m
- źródła:
- ↑
Hasło „Mergus serrator” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ P. Czerniawski: Popol Vuh
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.