symbolizm (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. szt. kierunek w literaturze i sztukach plastycznych występujący na przełomie XIX i XX w., posługujący się symbolem jako podstawowym środkiem wyrazu; zob. też symbolizm w Wikipedii
(1.2) symboliczny charakter czegoś
(1.3) filoz. teoria form symbolicznych, które dane umysłowi a priori i syntetyzują całokształt ludzkiego doświadczenia
(1.4) filoz. filozofia kultury stworzona na początku XX w. przez Ernsta Cassirera
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. symbol mrz, symbolika ż, symbolizowanie n, symboliczność ż, symbolista m, symbolistka ż, postsymbolizm m, postsymbolista m, postsymbolistka ż, presymbolizm m, neosymbolizm m
czas. symbolizować ndk.
przym. symboliczny, symbolistyczny, postsymbolistyczny
przysł. symbolicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. symbol + -izm < franc. symbolisme
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.