swastyka (język polski)

swastyka (1.1)
swastyka (1.2)
wymowa:
IPA: [sfasˈtɨka], AS: [sfastyka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. lub IPA: [ˈsfastɨka], AS: [sfastyka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. na 3 syl.[1]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kult. wielokulturowy symbol szczęścia zwykle w kształcie równoramiennego krzyża o zagiętych ramionach; zob. też swastyka w Wikipedii
(1.2) hist. polit. niemiecki emblemat narodowosocjalistyczny i neonazistowski w kształcie równoramiennego krzyża o zagiętych ramionach
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) swarga, swarzyca, świąszczyca, swarożyca, symbol.
(1.2) hakenkreuz, symbol.
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) symbol
(1.2) emblemat
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. swastykowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
sanskr. स्वस्तिक (svastika) → ‘znak szczęścia’[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik Wymowy Polskiej PWN
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.