suita (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. wieloczłonowy utwór złożony z kontrastujących ze sobą elementów; zob. też suita w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. suite[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „suita” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

suita (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) świta, towarzystwo
(1.2) muz. suita
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

suita (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) świta, orszak, towarzystwo[1]
(1.2) muz. suita[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. suitový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „suita” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.