stukot (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) powtarzający się rytmicznie dźwięk powstały przy uderzaniu o twarde przedmioty
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stukot stukoty dopełniacz stukotu stukotów celownik stukotowi stukotom biernik stukot stukoty narzędnik stukotem stukotami miejscownik stukocie stukotach wołacz stukocie stukoty - przykłady:
- (1.1) Rozległ się usypiający, nieco niewprawny stukot klawiszy maszyny do pisania[1].
- składnia:
- (1.1) stukot + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) turkot
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dźwięk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stuk mrz, stukotanie n, stukotliwość ż
- czas. stukotać ndk.
- przym. stukotliwy
- wykrz. stuk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. stukotać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) clatter
- źródła:
- ↑ Mariusz Cieślik, Śmieszni kochankowie, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.