clatter (język angielski)
rzeczownik
czasownik nieprzechodni
- (2.1) turkotać, stukać
czasownik przechodni
- (3.1) sprawiać, że coś stuka, turkocze
- odmiana:
- (1.1) lp clatter; lm clatters
- (2.1, 3.1) clatter, clattered, clattered, clatters, clattering
- przykłady:
- (1.1) Just a bang and a clatter as an angel hits the ground. (U2) → Tylko huk i stukot, gdy anioł uderza w ziemię.
- składnia:
- (3.1) clatter +obj.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1, 2.1, 3.1) rattle
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. clatterer
- przym. clattery
- przysł. clatteringly
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- średnioang. clatren; wyraz dźwiękonaśladowczy
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.