stören (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʃtøːʀən] ​ IPA: [ˈʃtøːɐ̯tə] IPA: [ɡəˈʃtøːɐ̯t]

​

wymowa austriacka

​

znaczenia:

czasownik słaby, przechodni

(1.1) przeszkodzić, przeszkadzać

(1.2) zakłócić, zakłócać

(1.3) wadzić, zawadzać

odmiana:

(1.1-3)^[1] stör|en (stört), störte, gestört (haben)

przykłady:

(1.1) Du störst mich bei der Arbeit! → Przeszkadzasz mi w pracy!

(1.2) Aber schon in der erster Nacht stören unerklärliche Geräusche den Schlaf der Astronauten.^[2] → Ale już pierwszej nocy dziwne odgłosy zakłócają sen astronautów.

składnia:

(1.1-3) stören + Akk., stören bei + Dat.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Stören n, Störung ż

przym. störend

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: stören • aufstören • entstören • zerstören

źródła: