siostrzeniec (język polski)

wymowa:
IPA: [ɕɔˈsṭʃɛ̃ɲɛʦ̑], AS: [śosṭšńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) syn siostry

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) etn. bud. daw. reg. belka stropowa, siestrzan[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój najstarszy siostrzeniec kończy jutro 18 (= osiemnaście) lat.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. siestrzan, przest. siostrzan, przest. stragarz, daw. siostrzanek, daw. siestrzanek, daw. siestrzeniec
(2.1) sosrąb, sosręb, przest. siestrzan, przest. siostrzan, daw. podciąg, daw. siestrzoń, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siestrzeniec, daw. reg. siostrzamb, daw. reg. tram
antonimy:
(1.1) wuj, ciotka
hiperonimy:
(1.1) krewny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siostra ż, siostrzyczka ż, siostrzenica ż, siostrzeniczka ż
zdrobn. siostrzeńczyk m
przym. siostrzyn, siostrzyny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od siostra
(2.1) zob. siestrzan
uwagi:
(1.1) zobacz też: bratanek
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sosrąb
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „siestrzan” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 109.
  2. Hasło „siostrzan” w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. V, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 132-133.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.