serenus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pogodny, bezchmurny[1]
- (1.2) łaskawy, miłościwy
- (1.3) najdostojniejszy
- odmiana:
- (1) serenus, serena, serenum (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik serenus serena serenum serenī serenae serena dopełniacz serenī serenae serenī serenōrum serenārum serenōrum celownik serenō serenae serenō serenīs biernik serenum serenam serenum serenōs serenās serena ablatyw serenō serenā serenō serenīs wołacz serene serena serenum serenī serenae serena - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. sereno
- rzecz. Serena ż, serenitas ż, Serenopolis ż, serenum n
- przysł. serene
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla ang. serene, franc. serein, hiszp. sereno, port. sereno, rum. senin, sardyński selenu, wł. sereno
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 621.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.