semantyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsɛ̃mãnˈtɨʧ̑nɨ], AS: [sẽmãntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jęz. związany ze znaczeniem wyrażeń językowych

(1.2) inform. związany ze znaczeniem instrukcji, wyrażeń języka programowania

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	semantyczny		semantyczna	semantyczne	semantyczni	semantyczne
dopełniacz	semantycznego		semantycznej	semantycznego	semantycznych
celownik	semantycznemu		semantycznej	semantycznemu	semantycznym
biernik	semantycznego	semantyczny	semantyczną	semantyczne	semantycznych	semantyczne
narzędnik	semantycznym		semantyczną	semantycznym	semantycznymi
miejscownik	semantycznym		semantycznej	semantycznym	semantycznych
wołacz	semantyczny		semantyczna	semantyczne	semantyczni	semantyczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pole semantyczne

(1.2) analizator semantyczny • sieć semantyczna

synonimy:

(1.1) znaczeniowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. semantyka ż, semantyczność ż, semantyk m

przysł. semantycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) semantic; (1.2) semantic
• białoruski: (1.1) семантычны
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) сэмантычны
• bułgarski: (1.1) семантичен
• kataloński: (1.1) semàntic
• niemiecki: (1.1) semantisch; (1.2) semantisch
• rosyjski: (1.1) семантический
• słowacki: (1.1) sémantický
• szwedzki: (1.1) semantisk
• ukraiński: (1.1) семантичний

źródła: