sedno (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈsɛdnɔ], AS: [sedno]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. istota czegoś
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sedno sedna dopełniacz sedna sedn celownik sednu sednom biernik sedno sedna narzędnik sednem sednami miejscownik sednie sednach wołacz sedno sedna - przykłady:
- (1.1) Swoim pytaniem dziennikarz trafił w sedno sprawy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) sedno sprawy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gist, crux, essence
- arabski: (1.1) جوهر m
- francuski: (1.1) tréfonds m, essence ż
- hiszpański: (1.1) quid m, esencia ż, meollo m
- islandzki: (1.1) kjarni m
- jidysz: (1.1) עיקר m (iker), (trafiać w sedno) טרעפֿן אין פּינטל (trefn in pintl)
- niderlandzki: (1.1) kern m
- niemiecki: (1.1) Kern m, Wesen n
- nowogrecki: (1.1) ουσία ż, ταμπακιέρα ż
- rosyjski: (1.1) суть ż, существо n, соль ż
- szwedzki: (1.1) kärna, pudelns kärna, kvintessens, essens, kontenta
- ukraiński: (1.1) суть ż
- włoski: (1.1) fulcro m, nocciolo m, sodo m, succo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.