samodzielność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) niezależność, uniezależnienie
- (1.2) rzad. cecha tego co zostało samodzielnie wykonane
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik samodzielność dopełniacz samodzielności celownik samodzielności biernik samodzielność narzędnik samodzielnością miejscownik samodzielności wołacz samodzielności - przykłady:
- (1.1) Stawiamy na samodzielność naszych wychowanków.
- (1.1) Obecnie 95 % gepardów grzywiastych ginie nie osiągnąwszy samodzielności.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niesamodzielność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samodział mrz, sam mrz, samosia ż
- czas. samodzielnieć ndk.
- przym. samodzielny
- przysł. samodzielnie
- zaim. sam
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. samodzielny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) independence, self-reliance
- azerski: (1.1) müstəqillik
- białoruski: (1.1) самастойнасць ż
- czeski: (1.1) samostatnost ż
- duński: (1.1) selvstændighed w
- esperanto: (1.1) sendependeco
- łotewski: (1.1) patstāvība ż
- niderlandzki: (1.1) zelfstandigheid ż
- niemiecki: (1.1) Selbständigkeit ż
- nowogrecki: (1.1) αυτοεξυπηρέτηση ż
- rosyjski: (1.1) самостоятельность ż
- szwedzki: (1.1) självständighet w
- turecki: (1.1) bağımsızlık
- ukraiński: (1.1) самостійність ż
- węgierski: (1.1) önállóság
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.