sędzina (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sɛ̃ɲˈʥ̑ĩna], AS: [sẽńʒ́ĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. kobieta, która wydaje wyroki w sądzie[1]
- (1.2) przest. żona sędziego[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sędzina sędziny dopełniacz sędziny sędzin celownik sędzinie sędzinom biernik sędzinę sędziny narzędnik sędziną sędzinami miejscownik sędzinie sędzinach wołacz sędzino sędziny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ofic. sędzia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sąd mrz, sędziostwo n, osąd mrz
- forma męska sędzia mos
- czas. sądzić, zasądzić, sędziować
- przym. sędziowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: sędzia
- czeski: (1.1) soudkyně ż
- hiszpański: (1.1) juez ż; (1.2) jueza ż
- litewski: (1.1) teisėja ż
- niemiecki: (1.1) Richterin ż
- słowacki: (1.1) sudkyňa ż
- wilamowski: (1.1) ryhteryn ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.