rzucać słowa na wiatr (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʒuʦ̑aʨ̑ ˈswɔva na‿ˈvʲjatr̥], AS: [žucać su̯ova na‿vʹi ̯atr̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• zestr. akc.• i → j
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa niedokonana
- (1.1) zapowiadać, obiecywać coś, czego się nie zrealizuje
- (1.2) używać czczych, próżnych słów
- odmiana:
- (1.1-2) zob. rzucać, słowo; reszta nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Obiecuję ci to, a pamiętaj, że ja nie rzucam słów na wiatr.
- (1.2) Słowo wiatr, w sporach słownych nigdy nie masz końca. (Adam Mickiewicz)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mówić na wiatr; posp. robić z gęby cholewę, robić z gęby ścierkę
- antonimy:
- (1) nie rzucać słów na wiatr, nie mówić na wiatr
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) кідаць словы на вецер, пускаць словы на вецер; (1.2) кідаць словы на вецер, пускаць словы на вецер
- rosyjski: (1.1) бросать слова на ветер; (1.2) бросать слова на ветер
- ukraiński: (1.1) кидати слова на вітер; (1.2) кидати слова на вітер
- włoski: (1.1) parlare al vento
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.