rozumność (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co rozumne; cecha tych, którzy są rozumni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) rozumność + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozum m, rozumek m, rozumienie n, zrozumienie n, rozumowanie n
czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.
przym. rozumny
przysł. rozumnie, rozumowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. rozumny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
  • białoruski (taraszkiewica): (1.1) разумовасьць ż
  • rosyjski: (1.1) разумность ż
  • ukraiński: (1.1) розумність ż
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rozumność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rozumność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.